– Dzisiaj wybieram świadomie relacje, nie z każdym wypije herbatę, niektórym podziękowałam za obecność w moim życiu. Jestem bardziej uważna, nie daje się już wykorzystać pomimo moje otwartej i pogodnej natury. To element rozwoju człowieka – oczyszcza przestrzeń, robi miejsce na nowe i idzie na przód dużo lżejszy. – mówi Agnieszka Zydroń, trenerka, coach, autorka książek.
Ostatnio pomimo pandemii i trudnych czasów – kwitniesz. Uśmiechnięta, pełna energii, ekspert/psycholog w biznesie w prasie ogólnopolskiej, Redaktor naczelna portalu o relacjach, cały czas zawodowo w świecie nieruchomości premium. Jak dbasz o siebie i motywację do działania?
Tak, to jest mój czas w życiu. Myślę, że wchodzę w wiek, który jest dla rozwijającej się kobiety najlepszy w życiu. Stałam się świadomą osobą, mam mnóstwo energii, planów, wspaniałych osób wokół, ale też wiele się nauczyłam przez ostatnie lata. Bardzo mocno poświęcałam się ludziom, pracy – często kosztem własnego zdrowia i odpoczynku. Dzisiaj wybieram świadomie relacje, nie z każdym wypije herbatę, niektórym podziękowałam za obecność w moim życiu. Jestem bardziej uważna, nie daje się już wykorzystać pomimo moje otwartej i pogodnej natury. To element rozwoju człowieka – oczyszcza przestrzeń, robi miejsce na nowe i idzie na przód dużo lżejszy. Jestem z siebie dumna, bo miałam odwagę iść po marzenia i pokazać sama sobie, że kobieta może przy mądrym zarządzaniu czasem, przy zachowaniu zasad – mieć obfite życie zawodowe i prywatne. Dużym atutem jest nastoletni wiek mojej życiowej dumy, czyli Apolonki i Leonarda – zaczynają mieć swój świat, z którego troszkę mnie usuwają – siłą rzeczy czas totalnej opieki i fizycznego zaangażowania za mną, więc przychodzi moment na realizację swoich marzeń.
Czy czas pandemii nie osłabił Cię życiowo i zawodowo?
Ten czas akurat zupełnie nieplanowanie przypadł na moment, kiedy robiłam w życiu duże zmiany. Poszłam więc z prądem światowym – trzeba było się dostosować. Jako człowiek jestem przyzwyczajona do zmian, które uważam za niezbędne w moim życiu co jakiś czas. Lubię zmiany, rozwój, elastyczne i aktywne życie. Ze względu na pandemię te miesiące były jednak także dla mnie ciężką nauką, aby pomimo lęku o zdrowie, życie – nie popaść w marazm i depresję. Zmieniłam bardzo dużo i dzisiaj czuje, jak ta odwaga dodała mi skrzydeł. Udowodniłam sobie, że można dokonać zmian, na które nie miało się odwagi. Zrezygnowałam z nadmiaru obowiązków zawodowych, które mnie wykańczały, zostałam tylko w tym, co kocham i mam luksus współpracować tylko z ludźmi, których wybieram i którym ufam. To piękna możliwość. Już wielu rzeczy nie muszę – udowadniać niczego przede wszystkim. Czas życia dla ludzi, odbierania telefonów o każdej porze dnia i nocy – już za mną. Spełniam marzenia, wychowałam wspaniałe dzieci, z którymi jestem związana całym sercem, właśnie stwarzam nasze kolejne miejsce na ziemi, które było moim marzeniem – czego chcieć więcej? Tylko i aż zdrowia. Zawsze tego nam potrzeba, szczególnie w tych czasach. Jako osoba mam silny charakter, to mi pomaga, niemniej pandemia na każdego wpłynęła negatywnie, nie ma co się oszukiwać.
Jesteś dumna ze swoich dzieci, choć zastanawiam się, czy masz pomoc, skoro zrobiłaś i robisz tak wiele rzeczy?!
Wychodzę z założenia, że skoro wzięłam odpowiedzialność za życie drugiego człowieka – jest to dla mnie nadrzędna misja. Nie mam niani, nie oddałam nikomu dzieci. Jesteśmy razem od początku, zwiedziliśmy razem świat, przeżyliśmy przygody, wielkie sukcesy i gorsze momenty. Osobiście chyba trudniej mi dać im trochę spokoju, bo uwielbiam być z nimi blisko, a trzeba się powoli godzić z faktem, że nie zawsze będą mamusię chcieli w swoim otoczeniu trzymać z taką intensywności. Nagle, nie wiadomo kiedy mamy w domu dorastających, bardzo empatycznych, inteligentnych, mądrych ludzi, którzy inspirują, nie pozwalają stanąć w miejscu, kochają i uczą nas tolerancji, akceptacji. Apolonka właśnie dostała się do bardzo dobrego liceum, do klasy prawnej, co było tylko jej wyborem i celem. Ja pragnę, żeby byli dobrymi i szczęśliwymi ludźmi i tylko na tym mi zależy. Aby nie krzywdzili i nie byli krzywdzeni. Ich plany, ambicje życiowe to nasza duma, ale zawód, który wybiorą nie ma dla mnie żadnego znaczenia.
Ostatnio bardzo mocno się rozwijasz w swoich działaniach. Ile czasu poświęcasz dziennie na pracę a ile na rodzinę?
Nie mam dokładnych ram czasowych. Rodzina zawsze jest na pierwszym miejscu, a jak tam mam wszystko ogarnięte – spokojnie pracuję. Moja praca to moja pasja, więc tak naprawdę nie liczę czasu i nie czekam do 16, aby skończyć. Kocham to co robię, uwielbiam pracować z ludźmi, których mam wokół, to czas niesamowitego rozwoju w moim życiu. Myślę, że fakt posiadania już dużych dzieci dla mnie osobiście jest niesamowitą dumą i motywacją do innych działań. Jestem po prostu spełniona jako kobieta.
Co być poradziła kobietom, które także zaczynają swoją drogę i nie wiedzą, jak wszystko ułożyć i pogodzić?
Zrobić pierwszy krok. Później drugi i trzeci. Później pójdzie. Być odważną i konsekwentną. Nie poddawać się. Marzyć i nie bagatelizować intuicji. Słuchać serca, a nie tylko logiki. Być mądrą, odpowiedzialną, ale pamiętać o sobie, pokochać siebie, aby móc wyjść do świata i być gotową na jego ekspansję. Nie szukać poczucia wartości i udowodnienia na zewnątrz, a budować je na swoim wnętrzu. Zamknąć oczy i zapytać : czy naprawdę tego pragnę? Czy to jest to, w czym chcę żyć? Zmieniać to, co zmienić możemy. Akceptować to, czego na razie zmienić nie możemy. Szukać dobra pomimo trudnych momentów i czasów. Nauczyć się asertywności i stawiania granic. Uśmiechnąć się w lustrze do siebie a później ten uśmiech nieść do świata. Doceniać, kochać, tańczyć w deszczu a wystawiać twarz do słońca, jak w naszym życiu świeci. Pokochać biel, czerń i szarości – całą paletę nieidealnego, ale jakże cudownego życia. Tego nam wszystkim życzę.
Rozmawiała: Ilona Adamska
